بسم الله الرّحمن الرّحیم
ولادت با سعادت مولی الموحّدین أمیر المؤمنین علیه السّلام
در روز جمعه 13 رجب بعد از گذشت 30 سال از عام الفیل ، اولین امام مؤمنین و خلیفۀ بلافصل بعد از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلم ، برادر ، پسر عمو و داماد او سیّدالوصیّین ، أمیرالمؤمنین علی بن أبیطالب علیه السّلام ، در بیت الله الحرام ، داخل کعبۀ معظّمه به دنیا آمد که بعد از او و بعد از او مولودی در آنجا به دنیا نیامده و نخواهد آمد.
شیعه و سنّی اتفاق دارند که حضرت أمیرالمؤمنین علی بن أبیطالب علیه السّلام در داخل کعبه به دنیا آمده است . کلمات بزرگان شیعه در این باب زیادتر از آن است که دراین مختصر ذکر شود و در کتب اهل سنّت مانند : مستدرک حاکم ، مروج الذّهب ، تذکرة الخواص ، الفصول المهمّه و ... به این مطلب اشاره شده است . حاکم نیشابوری در مستدرک خود می گوید : اخبار متواتر است در اینکه فاطمه بنت أسد سلام الله علیها علی بن أبیطالب علیه السّلام را در داخل کعبه به دنیا آورده است . [1]
نام و کنیه و القاب آن حضرت
اسم شریفشان علی علیه السّلام است . ابن شهرآشوب از صاحب کتاب الأنوار نقل می کند که علی بن أبیطالب علیه السّلام در کتاب خدا ( قرآن ) 300 اسم دارد ، و اما در روایات و اخبار ، پس خدا عالم است به تعداد آنها.[2] مشهورترین کنیه های آن حضرت « أبوالحسن » و « أبوتراب » و مشهورترین القاب آن جناب « أمیرالمؤمنین » است . إبن شهرآشوب بیش از 850 لقب برای آن حضرت ذکر نموده است که بعضی از آنها القابی است که در کتابهای مختلف آسمانی به زبانهای مختلف ذکر شده ، از جمله : حزبیل در صحف ابراهیم ، ایلیا در تورات ، اریا در زبور ، بریا در انجیل ، حجر العین در صحف ، بلقیاطیس در عبرانیه ، شروحیل در سریانیه ، شمساطیل در آسمان ، جمحائیل در زمین و علی در قرآن .[3]
پدر و مادر أمیر المؤمنین علیه السّلام
پدر والا مقام آن حضرت ، سیّد بطحاء ، حضرت أبوطالب علیه السّلام است . أبوطالب علیه السّلام با جناب عبدالله پدر گرامی رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلم برادر أبوینی ، یعنی از پدر و مادر یکی بودند . علامۀ مجلسی (ره) می فرماید : طایفۀ امامیّه اتّفاق دارند بر اسلام و ایمان جناب أبوطالب علیه السّلام از همان ابتدای امر و اینکه هیچ گاه عبادت بتی نکرده است . بلکه أبوطالب علیه السّلام یکی از اوصیاء حضرت ابراهیم علیه السّلام است و امر اسلام و ایمان او در شیعه مشهور است و روایاتی که از طریق شیعه و سنّی در این زمینه رسیده ، در حدّ تواتر است و علمای شیعه کتابهایی در ایمان آن بزرگوار تألیف کرده اند .[4]
امام صادق علیه السّلام در ضمن روایتی فرمودند : « ... به خدا قسم ! اگر ایمان ابوطالب در یک کفّۀ ترازو و ایمان تمام خلایق در کفّۀ دیگر گذاشته شود ، هرآینه ایمان ابوطالب بر ایمان تمام آنها برتری دارد .[5]
مادر آن حضرت ، فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف ، همسر گرامی جناب ابوطالب علیه السّلام است . آن بانوی جلیل القدر نه تنها مادر أمیرالمؤمنین علیه السّلام بود ، بلکه مادر رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلم هم بود . چرا که بعد از وفات عبدالمطلب ، پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلم که 6 یا 8 سال از سنّ مبارکشان گذشته بود به ابوطالب سپرده شد و ابوطالب آن سرور را به منزل خود برد و جناب فاطمه بنت اسد در حقّ او مادری می کرد و همیشه او را برفرزندان خود مقدم می داشت . پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلم آن بانو را مادر خطاب می کرد .[6]
کیفیّت ولادت أمیرالمؤمنین علی علیه السّلام
شب جمعه سیزدهم رجب حضرت فاطمه بنت أسد علیهاالسّلام احساس درد کرد . پس با قرائت نامی مخصوص آرامش پیدا کرد . هنگامی که جناب أبوطالب علیه السّلام خواست زنانی از قریش را برای کمک به آن بانوی بزرگوار بیاورد ، از گوشۀ خانه ندایی رسید : « ای أبوطالب ! صبر کن ، نباید دست نجس ، ولیّ خدا را لمس کند .[7]
صبح که شد جناب فاطمه بنت أسد به طرف مسجد الحرام رفت . عبّاس بن عبدالمطلب که به همراه جماعتی در مسجد نشسته بودند ، دیدند که فاطمه علیهاالسّلام وارد مسجدالحرام شد و در مقابل کعبه ایستاد و نگاهی به آسمان نمود و چنین فرمود : پروردگارا ! من به تو به پیامبران و کتابهایی که آورده اند ایمان دارم . من کلام جدّم ابراهیم خلیل را تصدیق می کنم و او بوده که این خانه را بنا کرده است . تو را قسم می دهم و از تو می خواهم به حق کسی که این خانه را بنا کرد ، و به حقّ فرزندی که در شکم من است و با من سخن می گوید و با گفتارش با من انس می گیرد ، و من یقین دارم که یکی از آیات و نشانه های توست ، که این ولادت را بر من آسان فرمایی .
ناگهان حاضرین در مسجدالحرام دیدند که دیوار پشت آن سمتی که در کعبه است شکافته شد و فاطمه بنت أسد داخل شد و شکاف دیوار دوباره بسته شد . مردم جمع شدند تا قفل در کعبه را باز کنند ولی ممکن نشد ، و دانستند که این کار از جانب خداست .
فاطمه بنت أسد می فرماید : هنگامی که داخل کعبه شدم دیدم چهار بانو : حوّا ، آسیه ، مریم مادر عیسی و مادر موسی بن عمران آمدند . آنان به من سلام کردند : « السّلام علیکِ یا ولیة الله » و در مقابلم نشستند . آنچه در ولادت خاتم الأنبیاء صلّی الله علیه و آله و سلّم انجام دادند در ولادت علی بن أبیطالب علیه السّلام نیز انجام دادند .
جناب فاطمه بنت أسد علیهاالسّلام بعد از سه روز که میهمان الهی بود ، فرزند مبارک و محترم خود را در آغوش گرفته آمادۀ خروج از کعبه شد که هاتفی غیبی چنین ندا داد : « ای فاطمه ! نام این مولود را علی بگذار ، چرا که من خدای علی أعلی هستم . من نام او را از نام خود گرفته ام و او را ادب آموخته ام ... خوشا به حال کسی که او را دوست دارد و از او اطاعت می کند و بدا به حال کسی که بغض او را دارد و از او سرپیچی می کند » .
پس از آن ناگهان دیوار کعبه از همان مکان قبلی شکاف برداشت و جناب فاطمه بنت أسد با فرزند عزیزش از کعبه خارج شد . مردم همه نگاه می کردند و قبل از اینکه کسی سؤال کند ، آن بانوی گرامی اسلام از بعضی وقایع داخل خانه خبر داد .
حضرت أبوطالب علیه السّلام و رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم پیش آمدند ، حضرت مولی الموحّدین أمیرالمؤمنین علیه السّلام بر آن دو بزرگوار سلام کرد . أبوطالب و رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم جواب سلام دادند و او را در آغوش گرفتند . أمیرالمؤمنین علیه السّلام بعد از شهادت به یگانگی خدا و نبوّت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم ، سینۀ مبارکش را صاف کرد و شروع به قرائت قرآن نمود که هنوز نازل نشده بود . آن حضرت سورۀ مبارکۀ مؤمنون را آغاز کرد : « قَدْ أفْلَحَ المُؤْمِنُون ... » . سپس در حالی که آن حضرت در آغوش رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم بود به خانۀ أبوطالب علیه السّلام بازگشتند .[8]
در روز سوم ولادت حضرت یا روز سوم خروج از کعبه و در بعضی اقوال دهم ذی الحجه ، حضرت أبوطالب علیه السّلام ولیمۀ مفصّلی داد . 300 شتر و تعداد هزار رأس گاو و گوسفند ذبح کرد و به مردم إطعام داد . قبل از دادن ولیمه در بین مردم اعلام عمومی کرد که بشتابید به سوی ولیمۀ فرزندم علی ، قبل از آن هفت مرتبه کعبه را طواف کنید و بعد برفرزندم علی سلام کنید .[9]
منبع : maktabosadegh.com
. مناقب إبن شهرآشوب : 3 / 319 ، بحارالأنوار ، 35 / 62[2]
. مناقب إبن شهرآشوب : 3 / 321 [3]
. بحارالأنوار : 35 / 138[4]
. بحارالأنوار : 35 / 112 / ح 44[5]
. بحارالأنوار : 35 / 13[7]
. بحارالأنوار : 35 / 8 – 37 [8]
. مناقب : 2 / 199 ، بحارالأنوار : 35 / 38 و 39[9]