گفتاری از آیة الله العظمی الهی در باب شخصیّت امام جواد علیه السّلام    

بسم الله الرّحمن الرّحیم

أعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیِمِ « قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللهِ آتَانِیَ الکِتَابَ وَ جَعَلَنِی نَبِیَّاً وَ جَعَلَنِی مُبَارَکاً أیْنَ مَا کُنْتُ وَ أوْصَانِي بِالصَّلوه وَ الزَّکَاهِ مَادُمْتُ حَیّاً وَ بَرّاً بِوَالِدَتِی وَ لَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّاراً شَقِیّاً وَ السَّلامُ عَلَیّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَ یَوْمَ أمُوْتُ وَ یَوْمَ أبْعَثُ حَیّاً »[1]

این آیه مبارکه و همچنین آیۀ مبارکه ای که راجع به یحیای پیامبر علی نبیّنا و آله و علیه السّلام است ، اینها دلالت می کند بر اینکه ممکن است نبیّی در هنگام صباوت - نه قبل از بلوغ بلکه زمان بچه بودنش - به مقام عالیه ی نبوّت برسد و البته این آیه ای که قرائت شد از أصرح ادلّه است بر اثبات این موضوع که خداوند عالم ممکن است نبیّی بر جمعیتی ارسال کند که آن نبیّ در حال صباوت باشد ، حالا ولو بعنوان اینکه بعدا نبیّ بر مردم باشد یا الان باشد ، آن فرقی نمی کند .

علی أیّ حال تکلّم عیسی بن مریم علی نبیّنا و آله و علیه السّلام در گهواره دلیل بر این است که خدا می فرماید من را نبی قرار داده یعنی الان نبی هستم و این مطلب ، بسیاری از مشکلات را در خصوص أئمّه أطهار علیهم السّلام و اشکالاتی که ممکن است به آنها بشود به اینکه چطور می شود امامی بعد الإمام سمت امامت داشته باشد و حال اینکه صبی و بچه و قبل از بلوغ است  حل می کند که من جمله ی آنها مسئله وجود مقدّس امام جواد سلام الله علیه است . که ایشان در حال صباوت و حتّی در زمان حیات پدر بزرگوارشان در زمان بچگی  ایشان کاملا صحبت می کرد ، تکلّم می کرد ، کتابت می کرد ، می نوشت و مورد تکریم و تعظیم علی بن موسی الرّضا سلام الله علیه بود که همین کافی است که یک امام بزرگواری که تکریم کند ، احترام کند امام بعدی را ولو اینکه او بچه باشد و صبی باشد ، همین کافی است بر اثبات مدّعا که قبل از اینکه این اشکالات به امامی به این کیفیّت وارد شود ذات أقدس إله در این آیه که خواندم آن را حل کرده است . یعنی قابل امکان است . فقط دائر مدار وجود دلیل است بعد از اینکه دلیل بود ، ممکن که هست ، امکانش ثابت بعد از اینکه دلیلی بود ، آن دلیل متّبَع است .

بنابر این نسبت به امامت امام جواد سلام الله علیه قبل از بلوغ هیج تردیدی نیست . چه آنکه از قضیّه ی یحیای پیغمبر و عیسی بن مریم علی نبیّنا و آله و علیهما السّلام اصل مطلب را فهمیدیم که جزو محالات نیست و بواسطه ی امضای امام حیّ و امام رضا سلام الله علیه و سایر أئمّه ای که قبلا و بعدا هم آمدند تثبیت امامت امام جواد علیه السّلام کردند . همین برای ما کافی است بر عظمت این شخصیّت بزرگ امامت .  من جمله از أدلّه روایتی است از عیون أخبار الرّضا علیه السّلام . حَدَّثَنَا أَبُو الْحُسَيْنِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عَبَّادٍ وَ كَانَ يَكْتُبُ لِلرِّضَا علیه السّلام ضَمَّهُ إِلَيْهِ الْفَضْلُ بْنُ سَهْلٍ قَالَ: مَا كَانَ علیه السّلام يَذْكُرُ مُحَمَّداً ابْنَهُ إِلَّا بِكُنْيَتِهِ يَقُولُ كَتَبَ إِلَيَّ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السّلام وَ كُنْتُ أَكْتُبُ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ علیه السّلام وَ هُوَ صَبِيٌ‏ بِالْمَدِينَةِ « و حال اینکه ایشان صبی بود در مدینه اما در عین حال امام علیه السّلام احترام می کند ، می فرماید من نوشتم به أبی جعفر و أبی جعفر هم نوشتند به من » فَيُخَاطِبُهُ بِالتَّعْظِيمِ وَ تَرِدُ كُتُبُ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السّلام فِي نِهَايَةِ الْبَلَاغَةِ وَ الْحُسْنِ فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ أَبُو جَعْفَرٍ وَصِيِّي وَ خَلِيفَتِي فِي أَهْلِي مِنْ بَعْدِي.[2]

 منبع : سایت مکتب الصّادق علیه السّلام

[1] . مریم،29-33

[2] . عیون أخبار الرّضا علیه السّلام : ج 2 / ص 240 / ح 1 ، بحار الأنوار : ج 50 / ص 18 / ح 2 ، كتاب سليم بن قيس الهلالي، جلد2، الهادى - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1405ق.